In volle Corona-tijd, had ik het geluk om toch een upgrade naar de Naída CI Q90 te kunnen krijgen. Dit betekende dat ik nu ook de Naída CI Connect zou kunnen gaan uitproberen.
Wat een wonderbaarlijk apparaatje!
Zeer gebruiksvriendelijk, klein en compact. Ik maak al langer tevreden gebruik van de Roger Pen, dus ik was erg benieuwd welke toegevoegde waarde de Connect mij zou brengen. Dat je niets anders hoeft mee te nemen of op te laden, vind ik erg prettig. Door de automatische instelling in mijn CI, schakelt hij geruisloos over naar de gevraagde bron. Makkelijk te koppelen, ook voor een digibeet als ik.
Met telefoneren, is voor mij persoonlijk de verstaanbaarheid stukken beter dan met de Roger Pen. En zo handig in de bediening. Simpel één druk op de knop onderaan je CI en je bent in gesprek. Ook als je zelf wilt bellen, gaat het heel eenvoudig, die omschakeling. Bijna zoals bij ‘normale mensen’, denk ik dan – haha. Ik bedoel hiermee vooral dat je veel minder hoeft na te denken van te voren of te plannen wanneer je gaat bellen. Voor mij betekende dit toch altijd gedoe. Lees: stress, wat je toch altijd wel wat hebt als slechthorende als het gaat om geluid en communicatie.
De Connect geeft mij absoluut meer vrijheid en rust. Dus ook zelfvertrouwen. En dat is een hele mooie insteek. Zeker in deze tijd van Corona wanneer niet-fysieke verbinding nog belangrijker blijkt.
Voorbeeld: mijn moeder is drie maanden geleden overleden. Voor mijn 87-jarige vader is met mij telefoneren en mijn stem horen vele malen fijner dan bijvoorbeeld contact per app. Dat vindt hij ‘lastig’. Ik merk dat de Connect mij toch dat drempeltje over helpt. Van ‘No Go’ naar ‘Hallo’. Wat dat betreft, vind ik dat de Connect zijn naam echt eer aan doet. Verbinding door koppeling met diverse bronnen brengt je weer in wederzijdse verbinding met je medemens.
Meer nog dan dat ik telefoneer, luister ik ontzettend graag naar muziek. Meestal gewoon naar playlists vanaf mijn iPhone. Als je het hebt over ‘Opening the heart with the ears’ dan is mijn hart door de Connect zo ongeveer open gebroken! Wat een supergoed en mooi geluid, ik was de eerste keer dat ik het hoorde helemaal ontroerd. En ook weer zo fijn dat hij bijna geruisloos overschakelt. Dat je dus niet eerst weer even moet wachten net zoals bij het overschakelen naar een ander programma. Ook bijvoorbeeld bij geluidsfragmenten of filmpjes op Facebook hoor je als vanzelf. Wow!
Muziek is zo belangrijk voor de mens, het verhoogt je vibraties, het maakt blij en gelukkig, het ontstresst. Het draagt bij aan de algehele gezondheid en welbevinden. Hier is veel onderzoek naar gedaan. Zelf zit ik nu bijvoorbeeld op zangkoor. Wie had dat kunnen denken! Het is, naast mijn vrijwilligerswerk als wandelcoach bij OpenJeHart, zo ongeveer het allerleukste wat ik nu doe en ik voel me er zo goed door! Dit heeft nu even niks met de Connect te maken, maar ik had het überhaupt nooit kunnen doen zonder CI. Ik bedoel maar…
Wat mij betreft krijgt de Connect er dus nog een verbinding bij, namelijk met die van het hart. En toch blijf ik kritisch. Het CI is en blijft een hulpmiddel. Met verschillende resultaten per persoon. Ik zelf denk daarom dat een goed doorlopen acceptatieproces van doofheid en het in kaart brengen van wensen en verwachtingen aan de basis ligt bij het ‘slagen’ van ieders persoonlijke hoorreis. Je komt dan al een heel eind en alles wat je onderweg nog tegenkomt is dan mooi meegenomen!
Zelf werkte ik vijf jaar geleden mee aan een mooie documentaire over het onderzoeken van een belangrijke levensvraag: ‘Ben je goed zoals je bent?’. In een aflevering van ‘De Wachtkamer’ op NPO 2 wordt het acceptatieproces van doofheid en de afweging wel of geen cochleair implantaat in beeld gebracht. Doofheid werd voor mij mijn nieuwe en mooie vertrekpunt al ging dit lang niet over één nacht ijs.
Monique Paauwe - Naída CI Q90-drager
‘Stokdoof, repareren of accepteren’ kan met ondertiteling worden teruggekeken via volgende link: https://www.npostart.nl/de-wachtkamer/15-07-2015/VPWON_1240502